- minnətdar
- sif. <ər. minnət və fars. . . . dar>1. Birindən gördüyü yaxşılığa qarşı mütəşəkkir olan, minnətə qarşı özünü borclu hiss edən, yaxşılıq bilən, razılıq edən. . . <Qadir> özünü minnətdar göstərmək istəyən vəziyyətdə . . dedi. Ə. Ə.. <Fəridə Fərəcə:> Sağalan körpələr, minnətdar analar. . Vahidovlar familiyasını yaxşılıqla yad eləyər!. . Ə. M.. // Minnətdarlıq ifadə edən. O, gözlərini açdı və minnətdar baxışla Öməri başdan-ayağa oxşadı. Ç.. Minnətdar etmək – yaxşılıq qarşısında birini özünə borclu etmək. <Qətibə:> Gözəl Səba, – dedi, – sən məni bu xidmətinlə minnətdar edirsən. M. S. O.. Minnətdar olmaq – edilən yaxşılığa, hörmətə qarşı özünü birinin qabağında borclu saymaq. <Leyla:> Mənim həyatımı təhlükədən qurtardınız. Həmişə sizə minnətdar olacağam. M. S. O.. <İsmayılzadə:> Belə bir saray üçün neftçilərimiz hər zaman sizə minnətdar olacaqlar. Z. Xəlil.2. Minnətdaram (minnətdarıq) şəklində – çox razıyam (razıyıq), təşəkkür edirəm (edərik), özümü(zü) borclu hiss edirəm (edirik). Mən sənə ömrüm boyu ürəkdən minnətdaram; Gözə görünməsə də şərəflidir sənətin. S. Rüst.. Dünyanı azacıq dərk etdiyimçün; Yenə gözlərimə minnətdaram mən. B. V..
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.